EĞİTİCİ BİLGİ

1928 yılında ortaya çıkan bu topluluk şiir ve yazılarını "Yedi Meşale" adlı kitapta toplamışlardır.

Türkiye'de Cumhuriyet döneminde "sanat sanat içindir" deyip öz şiir anlayışını benimseyen ilk grup Yedi Meşaleciler'dir. Şiirlerini Yedi Meşale adlı bir kitapta toplayan Muammer Lütfi Bahşi Sabri Esat Siyavuşgil Yaşar Nabi Nayır Vasfi Mahir Kocatürk Cevdet Kudret Solok Ziya Osman Saba ve Kenan Hulusi Koray adlı gençlerin oluşturduğu bir harekettir. Bunlar eserlerini “Meşale” adlı bir dergide yayınlıyor ve bunlara Ahmet Haşim de yazılar gönderiyordu. Bu grup artık Ayşe Fatma edebiyatından bıktıklarını ilan ediyor ve ne olduğu çok da açık seçik belirtilmeyen ancak Servet-i Fünun ve Fecr-i Ati şiir anlayışlarına yakın duran ve bunların devamı olduğunu gösteren şiirler yazıyorlardı.

Bu sanatçılara göre şiir hiçbir fikir ve ideolojinin hizmetinde kullanılamazdı. Gerçek şiir sanat için yazılan samimi ve yenilik dolu olan şiirdir.

Yedi Meşale'nin Mukaddimesi: "Bu eser size her türlü müşkülata rağmen yalnız sanat aşkıyla çalışan birkaç gencin bir senelik edebi mahsulünü takdim ediyor." diye başlar.

Mukaddimede gençler kendilerinin de zamanla önemsiz kalacaklarını buna rağmen taklitçi edebiyattan kurtulmak için vazifeye atıldıklarını belirtirler.


Yedi Meşalecilerin Özellikleri:

- Dünün mızmız ve soluk hisleri ve Ayşe Fatma terennümleri terk edilecek.
- Yalnız duygular ifade edilecek.
- Şiirin konu ve temaları genişletilecek.
- Yıllardır değiştire değiştire verilen fikir ve konulardan vazgeçilecek.
- Şiirde canlılık samimiyet ve yenilik esas olacak.
- Gerçek bir sanat eseri meydana getirmek için şiirlerde sanat ve inceliğe dikkat edilecektir.


Bu önsöz edebi bir tatminsizlik ve mevcut edebiyattan bıkış ile edebiyatın bozulduğu bittiği hakkında hemen her devirde söylenegelen sözlere bir tepkiden ibarettir. Bu ifadelerin çoğu Abdülhak Hamid ve Recaizade Mahmut Ekrem'in şiirin hiçbir şekilde sınırlandırılmayacağını anlatan yazı ve şiirlerini andırır.

Bu şairler Türk edebiyatından Servet-i Fünun ve Fecr-i Ati şairlerinin etkisinde kalmışlardır. Bu hareket fazla uzun sürmez. Yedi Meşale'yi çıkaran gençlerin çoğunda şiir faaliyeti bir gençlik hevesi olarak kalır.

Bu topluluğun edebiyat anlayışını şöyle özetleyebiliriz:

1. Sanat sanat için olmalıdır.
2. Edebiyatta taklitten kaçınılmalı daima yenilik içtenlik canlılık aranmalıdır.
3. Batılı ilkelerle sanat yapılmalı geleneksel temalar yerine yeni temalar bulunmalıdır.
4. Şiirde konu zenginliği sağlamak için hayalden yararlanılmalıdır.
5. Şiirde hece ölçüsünü kullanmışlardır.
6. Çarpıcı imge ve benzetmelerle zenginleştirdikleri şiirleri ustalıkla yapılmış birer tablo değeri taşır.
7. Fransız sembolistlerin etkisinde kalmışlardır.
8. Edebiyatımızda kısa süreli bir yankı uyandıran Yedi Meşaleciler hedeflerine gerçekleştiremeden dağılmışlardır.

Topluluğun Sanatçıları:

1. Sabri Esad Siyavuşgil (1907 - 196
İlgi çeken ev içi eşya ve tasvirlerinden sonra özellikle çevirileri ve edebiyatı yakından takip eden denemeleriyle edebiyatla olan bağlantısını sürdürdü. Psikoloji profesörü olarak ilmi çalışmalara kendisini verdi. Şiirlerini Odalar ve Sofalar adlı kitapta topladı.

2. Yaşar Nabi Nayır (1908 - 1981)
Şiirlerini Kahramanlar ve Onar Mısra adlı kitaplarda topladı ve diğer edebiyat türlerinde eserler verdi. 1933 yılında çıkarmaya başladığı Varlık dergisini ömür boyu devam ettirdi. Bu dergi Türk edebiyatının gelişmesinde yeni kabiliyetlerin yetişmesinde ve tanıtılmasında önemli rol oynadı. Ayrıca Varlık yayınlarıyla da bir edebiyat kütüphanesi kurdu.

3. Muammer Lütfi Bahşi (1903 - 1947)
Topluluğun dağılmasından sonra bütünüyle edebiyattan koptu.

4. Vasfi Mahir Kocatürk (1907 - 1961)
Şiirlerini Tunç Sesleri Geçmiş Geceler Bizim Türküler Ergenekon adlı kitaplarda topladı. Asıl çalışmasını edebiyat tarihi ve incelemesine ayırdı.

5. Cevdet Kudret Solok (1907 - 1992)
Birinci Perde adlı kitabında şiirlerini topladı. Roman ve tiyatro türlerinde de eser veren Cevdet Kudret okul kitapları ve edebiyat tarihimizle ilgili ciddi eserler yazdı.

6. Ziya Osman Saba (1910 - 1957)
Grubun şiire en sadık şahsiyeti oldu. Sebil ve Güvercinler Geçen Zaman Nefes Almak adlı kitaplarında şiirlerini toplayan Ziya Osman Saba hikâyeler de yazmıştır. Özellikle ev içi şiirler yazdı ve kendisinden daha kabiliyetli bir başka şaire Behçet Necatigil'e örnek oldu. Şair yalnızlık duygusunu ve hatıraları şiirlerinde başarıyla dile getirir. Heceyi duraklarında değişiklik yapmadan kılınır. Serbest şiir örnekleri de vermiştir. Ziya Osman bütün insanların mutlu olduğu ve herkesin hoşgörü içinde yaşadığı bir dünya özlemiyle yaşar. Bu yönüyle Yunus Emre ve Mevla'na geleneğinin modem çağdaki sesidir.

7. Kenan Hulusi Koray (1906 - 1944)
Edebiyat dünyasına adım atması öğrencilik yıllarına denk düşer. "Servet-i Fünun" dergisinde yayınlanan ilk hikâyelerinin ardından aynı dergiye yazan diğer altı arkadaşı ile birlikte edebiyatımızda "Yedi Meşaleciler" diye anılan topluluğu oluşturdular. İçlerindeki tek hikâye yazarıydı. Yaşadığı sürede beş hikâye kitabı yayınlamış "Osmanoflar" romanı ve kısa hikâyelerinin birçoğu gazete sayfalarında kaybolup gitmiştir. Gazeteciliğinin de etkisiyle küçük hikâye tarzını benimseyen sanatçıCumhuriyet döneminde korku türünde örnekler veren ilk hikâyecidir. Önemli hikâyeleri: Bir Yudum Su Osmanoflar Bahar Hikâyeleri Bir Otelde Yedi Kişi.